Bosna-2
Vedat UZUNER
Gitmeden önce hakkında çok fazla bilgiye sahip olmadığımız gidince de bize farklı duyguları aynı anda yaşatan bir ülke. Bu Osmanlı mirası beldeye ülke denilmemesi için AB ve Batı elinden geleni yapmış. Ülkenin adı Bosna-Hersek Federasyonu ama içinde Sırp Cumhuriyeti de var. Zamanında yüz binlerce masum canın kanının dökülmesine sebep olan Sırplar Sırbistan’a göçmek istiyor ama Sırbistan burada kalmalarını istiyor. Bosna Hersek sınırları içinde Sırp bölgesinde farklı bir polis üniforması ve farklı bir alfabeyle karşılaşıyoruz. Bir ülke içinde üç tane Cumhurbaşkanı var. Kişi başına en fazla milletvekili ve belediye başkanının düştüğü ülke burası. Yatırım adına bir çivi çakabilmek neredeyse imkânsız çünkü kararlar oy birliği ile alınmak zorunda. Daha birkaç yıl önce yapılan kanlı savaşın tarafları nasıl oy birliği ile karar alabilir siz düşünün.
Fatih’in Rüyası:
Fatih Sultan Mehmet Han, Bosna’da kaldığında, Hz. Ömer hariç üç halife ve peygamberimizi görür. Rüyanın yorumu olarak da, Peygamberimizi görmesi; Bosnalıların İslam’ı çok çabuk kabul edecekleri, Hz. Ebubekir, güvenilir oldukları, Hz. Osman, Kur’an aşığı olacakları, Hz. Ali, savaşçı ve ilim sahibi olacakları şeklinde yorumlanır. Hz. Ömer’i görmemesi ise bu topraklarda adaletin olmayacağına yorulur.
Gerçekten de adaletin olmadığını 1992-1995 yılları arasında yaşanan ve kesinlikle adil olmayan savaştan anlıyoruz.
Gorajde:
Yugoslavya artığı bir ordudan (O dönemde Avrupa’nın dördüncü büyük ordusu) kalma bütün savaş teçhizatına sahip Sırplar ve Boşnak Müslümanlar arasında geçen mücadele aslında sadece bir tane Çanakkale olmadığını olmadığını gösteriyor bize. Gorajde de bir Çanakkale ve Anadolu’dakilere benzer bir yiğit var burada Nejat KURTOVİÇ. Bir sabah uyanınca kapı komşumuz, arkadaşımız olan Sırpların yediden yetmişe ortadan kaybolduğunu gördük diyor. Demek önceden haber almış kuşatmayı Sırplar. Şu anda tek başına misyonerlere karşı verdiği mücadeleyi (Özellikle İspanyollar başta olmak üzere misyonerlik faaliyeti yürüten toplam 27 kuruluş var bu küçük şehirde) Sırplara karşı vermiş yine neredeyse tek başına. Elde silah, mermi ya da insanı ayakta tutacak yiyecek yok. Etrafındaki tepelerde kurulan mevzilerden şehir ateş altına alınıyor ve günde dört bin mermi atılıyor şehre. Kuşatmanın aylarca sürdüğünü düşündüğünüzde alıyorsunuz verilen zorlu mücadeleyi. Köprüden Drina nehrine atılarak atış talimi yapılan çocuklar savaşın sadece dolgu malzemesi. Annelerinin gözleri önünde köprüden atılan çocukların üzerine ateş açılıyor. Mermi isabet edenler suya düşmeden, etmeyenler de suya düşünce boğularak kavuşuyor Allah’a…
Vedat UZUNER
23 Temmuz 2013
