Öğretmenler Günü

Yazıma başlarken öğretmen adaylarının otuz bin atama beklediğini hatırlatmak isterim

5 Ekim dünyada öğretmenler günü olarak kutlanır.

Bizde de 24 Kasım.

80 darbesinin getirdiği travma ve nefretin etkilerini bir nebze hafifletmek ve darbe ile darbecileri şirin göstermek adına içine Atatürk gibi bir değerin ve harf inkılabının giydirildiği bir gün.

Kutlu olsun!

Siyasi tartışmalara girmeden bir iki kelam edelim istedim bu günde.

Öğretmenliğimin yirmi ikinci yılını doldurdum bir ay önce.

Rüzgâr gibi geçti derler ya öyle geçti onca yıl.

Göz açıp kapayıncaya kadar.

1995 ve sonrası, Türkiye’de siyasetin tepe taklak gittiği, faili meçhullerin devam ettiği, Susurlukların yaşandığı dönem.

Koalisyonların, ülkenin kanını vampir misali emdiği, hükümet yetkililerinin, başbakanların pijamayla karşılandığı, kumar masalarında yumruk yiyen başbakanlarımızın olduğu yıllar.

Oluşturulan havuz sistemiyle devlet gelirlerinin bir merkezde toplanarak çalışanlar arasında paylaşıldığı, kiminin yüzde elli, kiminin yüzde yüzden fazla maaş zammı alarak derin nefes aldığı dönem.

Ülkenin kaynaklarını kendi malı gibi kullanamayanların bu durumdan rahatsız olarak hükümeti devirmek için karanlık güçlerle, beceremediniz artık bırakın diyenlerle ittifak ettikleri dönem.

Seçimle gelmiş bir hükümetin muhtırayla devrildiği, post-modern darbeyle tanıştığımız yıllar.

Öğrencilerin ikna odalarına kapatıldığı, derslerden atıldığı, sırf örtünüyor diye girdiği derste yok sayıldığı günler.

İnancından dolayı başını örtmek isteyen öğretmenlerin okullarına alınmadığı, hayalini kurdukları mesleklerini icra etmelerinin engellendiği yıllar.

Öğretmen odalarında ve okulun farklı eklentilerinde namazlık kontrolü yapan yöneticilerin olduğu, yeni atananların başörtüyle göreve başlatılmadığı günler.

Zaman hızlı geçiyor.

İlelebet payidar kalacak Türkiye Cumhuriyeti tarihinde kısa sayılabilecek bir sürede onca zulüm yaşandı, onca göz yaş aktı.

Acılar elbette unutulmayacak ama onlarla da yaşanmayacak.

Geleceğe daha güvenle, daha umutla bakacak insanlarımız.

Öğretmenlerle olacak bu.

Yetkileri elinden alınmamış,

Sözünün karşılığı olan,

Mesleki itibarı törpülenmemiş,

Ekonomik sıkıntılar içinde çırpınmayan,

Atanma sırasını beklerken akli dengesini kaybetmemiş,

Mesleğinin duayeni olamaya aday,

Çalışkan,

Özverili,

Vatansever,

Dürüst,

Yaşantısıyla örnek.

Oturmuş bir sistem içinde görevini yapan, bakan değişikliğine göre değişen eğitim politikalarına muhatap olmayan,

Çalışmasının karşılığını alacağı bir kariyer sisteminin üyesi olan,

Mülakat gibi bir garabete mahkûm edilerek devletine küstürülmeyen.

Yöneticisinden üst düzey bürokratına kadar sistemin içindeki herkes tarafından anlaşılmayı bekleyen öğretmenler elinde yükselecek yeni nesil.

Her 24 Kasım’ın bir milat olmasını bekliyoruz.

E hadi bu olsun o zaman.